πτερόφοιτος

-ον, Α

πιθ. αυτός που πορεύεται, που προχωρεί με τη βοήθεια φτερώματος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < πτερόν + -φοιτος (< φοιτῶ «μεταβαίνω, πηγαίνω»)].